Nobelium

Zoek dit woord op in WikiWoordenboek
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Nobelium
1 18
1 H 2 Periodiek systeem 13 14 15 16 17 He
2 Li Be B C N O F Ne
3 Na Mg 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 Al Si P S Cl Ar
4 K Ca Sc Ti V Cr Mn Fe Co Ni Cu Zn Ga Ge As Se Br Kr
5 Rb Sr Y Zr Nb Mo Tc Ru Rh Pd Ag Cd In Sn Sb Te I Xe
6 Cs Ba Hf Ta W Re Os Ir Pt Au Hg Tl Pb Bi Po At Rn
7 Fr Ra ↓↓ Rf Db Sg Bh Hs Mt Ds Rg Cn Nh Fl Mc Lv Ts Og
 
Lanthaniden La Ce Pr Nd Pm Sm Eu Gd Tb Dy Ho Er Tm Yb Lu
Actiniden Ac Th Pa U Np Pu Am Cm Bk Cf Es Fm Md No Lr
Algemeen
Naam Nobelium
Symbool No
Atoomnummer 102
Groep Scandiumgroep
Periode Periode 7
Blok F-blok
Reeks Actiniden
Chemische eigenschappen
Atoommassa (u) [259]
Elektronenconfiguratie [Rn]5f14 7s2
Oxidatietoestanden +2, +3
Elektronegativiteit (Pauling) 1,3
1e ionisatiepotentiaal (kJ·mol−1) 641,63
Fysische eigenschappen
Smeltpunt (K) 1100
Aggregatietoestand Vast
SI-eenheden en standaardtemperatuur en -druk worden gebruikt,
tenzij anders aangegeven
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

Nobelium is een scheikundig element met symbool No en atoomnummer 102. Het is een vermoedelijk grijs of zilverwit actinide.

Ontdekking[bewerken | brontekst bewerken]

Nobelium is in 1958 voor het eerst geproduceerd door Albert Ghiorso, Glenn Seaborg, John R. Walton en Torbørn Sikkeland aan de Universiteit van Californië - Berkeley. Het team maakte hiervoor gebruik van de Heavy Ion Lineair Accelerator (HILAC) om curium te bombarderen met 12C ionen. Later werd hun ontdekking bevestigd door Russische onderzoekers van het Joint Institute for Nuclear Research in Doebna.

Een jaar eerder maakten wetenschappers van het Nobelinstituut in Stockholm al melding van een nieuw element met atoomnummer 102. Op basis hiervan werd de van het Nobelinstituut afgeleide naam nobelium door het IUPAC goedgekeurd.

Toepassingen[bewerken | brontekst bewerken]

Op kleinschalig onderzoek na zijn er geen toepassingen van nobelium bekend.

Opmerkelijke eigenschappen[bewerken | brontekst bewerken]

Doordat nobelium alleen in zeer kleine hoeveelheden geproduceerd kan worden, is er weinig over de eigenschappen bekend.

Verschijning[bewerken | brontekst bewerken]

Van nature komt nobelium op aarde niet in de vrije natuur voor. Het kan in kernreactoren worden geproduceerd door curium te bombarderen met koolstofkernen.

Isotopen[bewerken | brontekst bewerken]

Zie Isotopen van nobelium voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
Stabielste isotopen
Iso RA (%) Halveringstijd VV VE (MeV) VP
253No syn 102 s α 8,440 249Fm
259No syn 58 m α 7,910 255Fm

Er zijn 13 nobeliumisotopen bekend. 259No is met een halveringstijd van 58 minuten het stabielst. Andere isotopen hebben aanmerkelijk kortere halveringstijden.

Toxicologie en veiligheid[bewerken | brontekst bewerken]

Over de toxicologie van nobelium is niets bekend.

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]